Wat een horrorverhaal! Al weken, nee maanden heb je geen haaknaald aangeraakt. Is dit de beruchte haakdip? Je hebt je lopende projecten al overgedaan in een dichte zak. Heel stiekem verdwijnt het van de bank naar de kast. En die dichte zak verdwijnt steeds verder onder op de stapel. Veel zin om het daar vandaan te halen heb je niet. De enkele keer dat je dat ‘leuke project waar je vol enthousiasme aan begonnen was’ weer ziet, leg je het weet weg. Om het zachtjes uit te drukken: jij en je haakwerk zijn niet ‘on speaking terms’. En voorlopig zie je het ook niet gebeuren dat je vol lol de ene na de andere haaksteek aan je, toen leuke, project jast. Om terug te komen op de vraag of dit de beruchte haakdip is? Ja dus.

En op Facebook en Instagram zie je allemaal blijde haakwerkjes voorbij komen, de een nog leuker dan de ander. MAL’s en CAL’s vliegen je om de oren, een dekentje hier en een omslagdoekje daar, iedereen lijkt iets te haken. De vrolijkheid spat van het scherm, maar als je naar jouw Unfinished Object kijkt zakt je de moed in de schoenen. Jij wil ook weer vol aan de bak met bovenstaande UFO! Kommer, kwel en treurnis. Arme jij.

Maar voordat je de haaknaald aan de wilgen hangt en je garen naar de kringloop brengt, hoe ontstaat een haakdip of ‘loss of crojo’? En, belangrijker nog, is er nog hoop voor je haakwerk? Crojo is een samentrekking van de woorden crochet en mojo, de eerste is Engels voor haken en mojo staat voor sprankeling en levenslust. Dat je af en toe een dipje hebt is logisch, de zon kan niet altijd schijnen en sprankelen.

De oorzaken van een haakdip

Het verlies van een je crojo kan verschillende oorzaken hebben, ik zet er een paar op een rijtje:

• Je hebt het te druk met andere dingen. Je rent en vliegt van hot naar her en ondanks dat je er ‘hot’ van wordt, blijft er weinig puf over om te haken. Iedereen lijkt van jouw tijd te snoepen, -je gezin, familie, vrienden, werk- iedereen lijkt jou nodig te hebben. Zin heb je wel om te haken, maar tijd… Duurt deze drukte te lang dan verdwijnt je crojo en piept een haakdip om de hoek.

• Je bent uitgekeken op je haakwerk, maar je moet eerst het project afmaken. Dat moet van jezelf, want een wanhopig garenvrouwtje met te veel projecten wil jij niet zijn. Dus je sleept jezelf van steekje naar steekje en er lijkt geen einde te zijn aan het project. Je vindt dat je het project niet kunt uithalen, want er zit al zo veel tijd/energie/garen in dit project. Elke avond besteed je minder tijd aan je haakwerk en meer tijd aan andere dingen. De hoop is dat je het project vanzelf weer leuk gaat vinden, leuk genoeg om het af te maken. De realiteit is anders, je hebt al maanden de haaknaald niet aangeraakt en je hebt geen zin meer.

• Het haakwerkje dat aan je naald hangt is eigenlijk niet van jouw niveau. Het is te moeilijk of te saai. Laten we eerlijk zijn, soms lijkt een haakwerkje van het scherm te knallen en smeekt het jou om gehaakt te worden. En dan begint het je tegen te staan, nog 675 toeren vasten paarsgewijs (patroon 9 uit de Haakbijbel) en dan moet je ook nog meerderen in beide hoeken. Of je bent begonnen aan je allereerste pixeldeken met 50 tinten grijs en evenzoveel bolletjes. Bij elke steek lijkt de chaos groter te worden en je kan nu al niet uitzien naar de rand waarvoor je een interlocking haaktechniek moet beheersen. Die moet je ook nog ‘even’ leren van Juf YouTube. Het eindresultaat ziet er mooi uit, maar het proces is uitermate frustrerend. Het haakplezier verdwijnt toer na toer. En je andere haakwerkjes raken erdoor besmet.

• Je hebt een andere hobby gevonden, een waar je net zo enthousiast over bent als je was over haken een paar jaar geleden over. Later ga je wel weer haken, maar eerst wil je met je nieuwe hobbyspullen spelen. Je mist het haken wel, maar totdat je weer begint met haken vermaak je jezelf met andere dingen. Tot je op het punt beland waarbij je elke keer wanneer je haaknaald en garen ziet, je denkt: “Nah. Laat maar, ik ga liever…” en je gaat weer verder met andere leukere dingen.

• Je leven is op dit moment te turbulent om te haken. Er is van alles gaande en het meeste is vervelend: scheiding, overlijden, verhuizen of een ziekte. Je hoofd staat op dit moment niet naar haken en het haakwerkje dat ligt is veel te ingewikkeld om als ontspanning te dienen in je chaotische, stressvolle leven. Haken, zelfs het meest simpele patroon, kost nu gewoonweg te veel moeite in deze turbulentie.

• Je hebt te veel haakprojecten en er is geen plek op de bank meer voor jou om te zitten. Alle haakwerkjes schreeuwen om aandacht en het zijn er zoveel dat je niet meer weet welk garen bij welk project hoort. En van sommigen weet je het patroon niet eens meer. Weet je nog wel welke haaknaald er hoort bij dat rode sjaaltje dat je vorige maand zo enthousiast hebt opgezet? Als je het weer weet, ga je vast en zeker verder. Maar op dit moment is de creatieve warboel omgeslagen in chaotica stresslevel 10. Deze mate van chaotica kan zelfs de meest creatieve geest temmen en de haakdip is een feit.

• Je hebt een enorme stapel aan patronen die je nog wil haken en je kunt geen keuze maken. Ook hier kijkt chaotica om de hoek. De patronen en garens stapelen zich op, ze nemen meer ruimte in dan je ooit had verwacht. Je weet nog wel welk garen je hebt gekocht voor dat ene patroon, maar ernaast liggen andere wolletjes met hun patroon te wachten. Te veel keuze en te veel informatie zorgen voor keuzestress en een haakblokkade volgt.

Een of meerdere van bovenstaande, dikgedrukte factoren kunnen zorgen voor het verlies van crojo. Op zich is het niet erg om een poosje niet te haken en je te focussen op andere dingen. Meestal komt het haakplezier vanzelf weer terug. Duurt het wat langer, dat kan gebeuren en het beste wat je dan kunt doen is het tijd geven. Gelukkig ben je niet alleen in je haakdip, het komt vaker voor en bijna elke haakster krijgt ermee te maken.

Let’s make a new start!

Zoals je kunt zien op de blog heb ik al een hele poos niets gepost. Dit had niets te maken met een haakdip. Het haken en ontwerpen doe ik nog steeds elke dag en ik vind het nog net zo leuk als toen ik begon met Hollandelijk.

Afgelopen november overleed mijn vader, drieënhalf jaar na mijn moeder. Een stressvolle periode kwam na het overlijden. Mijn vader had geen notarieel testament en dat leverde veel gedoe op met een dwars familielid. Heb je geen testament, regel dat! Op deze manier zadel je de nabestaanden niet op met onduidelijkheid. Een testament had ons veel ellende gescheeld. Dat dit erg veel energie kost is duidelijk. Ik kreeg geen letter op papier en nog steeds vind ik het moeilijk om dagelijks iets te posten op Facebook of Instagram. Laat staan dat ik iets schrijf op mijn blog. Het schrijven lukt nog steeds niet zo, maar ik doe mijn best ondanks mijn schrijfdip.

Er staan een aantal patronen op stapel waaronder eentje met een nieuwe haaksteek en de Damdoek. Ook komt er, binnenkort, een blog waar je verder kunt lezen over dingen die je kunt doen om je haakdip te overwinnen, er is dus nog hoop om je crojo weer te vinden! En als kers op de taart kun je hier een cadeautje vinden, voor de slagroom klik je hier. 😉

Heb je nog tips om een haakdip op te lossen? Vertel ze in de reacties en ik verwerk ze in de volgende blog over haakdippen.

Veel haakplezier!