Een romantische, gehaakte stola
Mijn echtgenoot en ik waren op date. Nou ja, het was meer een “date”. Het was op een netwerkbijeenkomst voor het bedrijf van echtgenoot. Maar wel in de Hortus in Amsterdam. Het was lichtelijk romantisch. Soort van. De omgeving in elke geval. Echtgenoot minder, hij stond te kletsen met andere zakenmannen en -vrouwen. Ik niet, ik bekeek de Hortus.
De Geschiedenis van de Hortus
De Hortus werd in 1638 opgericht als medische tuin. In het begin was er niets romantisch aan, de Hortus had niet alleen een kwekersfunctie gekregen, maar ook een informatiefunctie voor de medische wereld. Toen werd er veel gebruik gemaakt van wortels, stengels en bloemen. Met je handen in de modder is heel hip en meditatief, maar moestuintjes verpotten is hard werken, geen tijd voor gevlei. Dat was toen niet anders.
Na de verhuizing in 1682 werden er ook tulpen, hyacinten, sinaasappelbomen, stokrozen en zelfs 2 koffiestruiken in de collectie opgenomen. Kijk, daar wordt het al romantischer. Zeker met die koffie.
Wanneer je de geschiedenis leest, merk je hoe oud de Hortus is. Ruim 375 jaar. En in die tijd is er heel wat gebeurd. Hoeveel mensen zouden daar op date zijn gegaan? Of, zoals dat vroeger heette, met de scharrel op pad. Vast heel wat. Tegenwoordig kun je er zelfs trouwen, tussen de bijzondere bloemen en planten elkaar eeuwige trouw beloven. De Hortus is een van de romantische plekken om met je geliefde rond te slenteren. Zo’n soort stola wilde ik ook ontwerpen. Met bloemen en reliëf. Dan heb je wat om naar te kijken als je date-partner op een netwerkbije
enkomst rondloopt. Heb je wat romantisch om mee te pronken mocht je scharrel naar je kijken. Toch nog wat romantiek op de date. En wat warmte om de schouders.
Bijzondere reis met de Seven Sundays Stola
Omdat die man van mij toch best romantisch is, gingen we honeymoon-en. Toen echtgenoot en ik in het huwelijksbootje stapten, zagen wij de noodzaak niet zo om op huwelijksreis te gaan. Na 20 jaar getrouwd te zijn, vonden echtgenoot en ik het toch tijd worden. Het werd mijn eerste vliegreis. Helemaal naar Zeeland, Nieuw-Zeeland om precies te zijn. Dat vereist een planning, zeker als je de stola mee wilt nemen. Moet het wel af zijn. En dat lukte. Mee in de handbagage, want de horrorverhalen over verloren koffers lieten mij niet los. En zo’n mooie stola in China -onze overstap- kwijtraken omdat de bagage verdwijnt…. Dat zei ik, horror.
In Nieuw-Zeeland was het schitterend. Zelfs zo mooi dat ik af en toe vergat dat ik daar de stola wilde fotograferen! Ook heb ik een heleboel ander moois gekiekt. Gelukkig ben ik wel thuisgekomen met een paar foto’s van de stola in Kiwiland! En de koffers die op de terugweg een extra rondje China hebben gemaakt, kwamen terug met het vliegtuig waar ook de panda’s mee naar Nederland kwamen. Eind goed, al goed!
